Zaburzenia lipidowe, przede wszystkim hipercholesterolemia, są najczęściej występującym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego w Polsce (3 na 4 osoby). Stężenie cholesterolu LDL (LDL-C) w surowicy jest podstawowym parametrem lipidowym, który należy wykorzystywać do określania ryzyka sercowo-naczyniowego i celu leczenia hipolipemizującego. Leczenie hipolipemizujące poprawia rokowanie sercowo-naczyniowe i wydłuża życie zarówno w pierwotnej, jak i wtórnej prewencji sercowo-naczyniowej. Pomimo dostępności skutecznych leków hipolipemizujących i twardych danych potwierdzających ich korzystne działanie poziom kontroli LDL-C jest niewystarczający. Ma to związek m.in. z inercją terapeutyczną oraz obawą chorych przed działaniami niepożądanymi. Rozwój lipidologii sprawił, że dostępne są leki o obrym profilu bezpieczeństwa, umożliwiające personalizację terapii. Pitawastatyna, trzecia najsilniej działająca hipolipemizująco statyna, ze względu na odmienny metabolizm charakteryzuje się mniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań mięśniowych, a także nowych przypadków cukrzycy. Pitawastatyna jest bardzo dobrą opcją terapeutyczną u chorych z wysokim ryzykiem cukrzycy lub z już istniejącą cukrzycą, a także u pacjentów z ryzykiem sercowo-naczyniowym. W niniejszym stanowisku przedstawiono informacje dotyczące miejsca i możliwości stosowania pitawastatyny w leczeniu zaburzeń lipidowych.
XIV Kongres Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego – Awards!
1 listopada 2024
2024 Best Case Report Award Polskie Towarzystwo Lipidologiczne ogłasza konkurs na najlepszy przypadek kliniczny związany z diagnostyką i leczeniem zaburzeń lipidowych, w tym z zastosowaniem postępowania dietetycznego. Kryteria konkursu są
